ارزیابی لنفوسیت های cd۴ وcd۳ مثبت در عفونت های ناشی از تریکوموناس واژینالیس
Authors
abstract
سابقه و هدف: تریکوموناس واژینالیس شایعترین عامل بیماریزای غیر ویرال منتقله از راه جنسبی در دستگاه ادراری، تناسلی انسان می باشد که نه تنها واژینیت بلکه موجب نازایی، زایمان زودرس، پارگی زودرس کیسه آمنیون و تولد نوزاد با وزن کم نیز می شود. لذا این مطالعه به منظور بررسی چگونگی پاسخ سیستم ایمنی سلولی به این عفونت از طریق ارزیابی لنفوسیت های cd3 و cd4 مثبت و سایتوکین اینترلوکین 10 در بیماران آلوده به این عفونت انجام شد.مواد و روشها: این مطالعه مقطعی بر روی 65 زن در سنین باروری که از لحاظ بالینی علائم ابتلا به تریکومونیازیس را داشتند با گروه کنترل (بدون علامت) که از لحاظ سن و شرائط اقتصادی و اجتماعی همسان شده بودند، انجام شد. از افراد تحت مطالعه 5 سی سی خون جهت بررسی تعداد لنفوسیت های cd3 و cd4 و غلظت سایتوکین il10 گرفته شد و پس از انجام آزمایشات گروهها با هم مقایسه شدند. یافته ها: از 65 زن مورد مطالعه 25 نفر (5/38%) از نظر ازمایشگاهی عفونت تریکوموناس واژینالیس را نشان دادند. درصد لنفوسیت های t (سلول های cd3 مثبت) بطور مشخص در زنان آلوده به عفونت تریکوموناس واژینالیس (7/0%±75/79) نسبت به گروه کنترل (10%±95/59) بالاتر بود (0001/0>p). لنفوسیت های t کمک کننده (سلول های cd4 مثبت) نیز بطور معنی داری در زنان آلوده به عفونت تریکوموناس واژینالیس (96/0%±94/67) نسبت به گروه کنترل (93/0±52/32) بالاتر بود (0001/0>p). هم چنین یک تفاوت معنی دار بین سطح سرمی il10 در گروه بیمار (pg/ml درصد42 ±119) و گروه کنترل (pg/ml درصد 0.14±02/1) وجود داشت (001/0>p). نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان داد که ایمنی سلولی نقش مهمی در کنترل عفونت ناشی از تریکوموناس واژینالیس دارد، بنابراین پیشنهاد می گردد، مطالعه ای با حجم نمونه بیشتر و چند مرکزی جهت تائید این موضوع انجام پذیرد.
similar resources
ارزیابی لنفوسیت های CD4 وCD3 مثبت در عفونت های ناشی از تریکوموناس واژینالیس
سابقه و هدف: تریکوموناس واژینالیس شایعترین عامل بیماریزای غیر ویرال منتقله از راه جنسبی در دستگاه ادراری، تناسلی انسان می باشد که نه تنها واژینیت بلکه موجب نازایی، زایمان زودرس، پارگی زودرس کیسه آمنیون و تولد نوزاد با وزن کم نیز می شود. لذا این مطالعه به منظور بررسی چگونگی پاسخ سیستم ایمنی سلولی به این عفونت از طریق ارزیابی لنفوسیت های CD3 و CD4 مثبت و سایتوکین اینترلوکین 10 در بیماران آلوده به...
full textعفونت دستگاه تناسلی ناشی از تریکوموناس واژینالیس در زنان مراجعهکننده به بیمارستان زنان شهر قم
Background and Aim: Trichomonas vaginalis infection is one of the most common sexually transmitted diseases of women and men in the world. To the best of our knowledge, there has been no previous report of the prevalence and complications of trichomoniasis in women of Qom. Methods: In this cross-sectional study, the prevalence of T. vaginalis in women whom were admitted to a referral gynecol...
full textتشخیص عفونت تریکوموناس واژینالیس با استفاده از روش PCR
عفونت تریکوموناس واژینالیس یکی از شایع ترین عوامل ایجاد کننده بیماریهای منتقل شونده غیر ویروسی جنسی است. مهم ترین روش برای تشخیص تریکوموناس واژینالیس در حال حاضر تشخیص میکروسکوپی انگل با استفاده از تست لام مرطوب می باشد که حساسیت این روش تقریبا 60% است. مطالعه میکروسکوپی کشت های اختصاصی حاوی انگل، حساسیت را تا حدودی افزایش داده اما یکی از مشکلات استفاده از محیط های کشت، عدم امکان آنا...
full textعفونت دستگاه تناسلی ناشی از تریکوموناس واژینالیس در زنان مراجعه کننده به بیمارستان زنان شهر قم
زمینه و هدف: تریکوموناس واژینالیس از شایع ترین عفونت های مقاربتی زنان و مردان در جهان است. براساس دانسته های مؤلفان آمار مستندی از شیوع تریکومونیازیس و عوارض آن در زنان استان قم وجود ندارد. روش اجرا: در این مطالعه ی مقطعی با دو روش مشاهده ی گسترش مرطوب (wet mount) و its-pcr عفونت با ت. واژینالیس در نمونه ی تهیه شده با سواب از کانال واژینال زنان مراجعه کننده به بیمارستان زنان شهر قم مورد بررسی ق...
full textتشخیص عفونت تریکوموناس واژینالیس با استفاده از روش pcr
عفونت تریکوموناس واژینالیس یکی از شایع ترین عوامل ایجاد کننده بیماریهای منتقل شونده غیر ویروسی جنسی است. مهم ترین روش برای تشخیص تریکوموناس واژینالیس در حال حاضر تشخیص میکروسکوپی انگل با استفاده از تست لام مرطوب می باشد که حساسیت این روش تقریبا 60% است. مطالعه میکروسکوپی کشت های اختصاصی حاوی انگل، حساسیت را تا حدودی افزایش داده اما یکی از مشکلات استفاده از محیط های کشت، عدم امکان آنالیز سریع و ...
full textMy Resources
Save resource for easier access later
Journal title:
مجله دانشگاه علوم پزشکی بابلجلد ۱۳، شماره ۲، صفحات ۶۳-۶۷
Hosted on Doprax cloud platform doprax.com
copyright © 2015-2023